Rubens

In Brussel is er een verhuisfirma die sinds jaar en dag op haar vrachtwagens meldt dat ze alles aankan: "Een Rubens, een computer, een groen nijlpaard."

"Voor een topstuk hebben ze altijd geld genoeg. Dat vele verzamelaars uit België komen, is geen fabeltje. Het zou me niet verbazen dat er ook Belgen geboden hebben op die Rubens. Het is een geruststelling dat van de oude Vlaamse meesters die in Londen en New York geveild worden er in het geheim een deel terugkeert naar het land van oorsprong."

Nooit zal ik de dag vergeten dat we een Rubens terugbezorgden bij een overlevende van de kampen die ooit eigenaar was geweest van een warenhuisketen in Baden-Württemberg.

Afgeslankte Rubens. De Amerikaanse dokter Ralph Bashioum gebruikt reproducties van Rubens om reclame te maken voor zijn liposuctiepraktijk. Bashioum geeft twee versies van de schilderijen: een originele, en een waarin hij met behulp van de computer de vrouwen heeft verslankt, om te suggereren dat ze een vetafzuiging hebben ondergaan. Enkele universiteiten hebben al geprotesteert tegen de reclame.

Behalve de 'Rembrandt' hing er in de Haagse achterkamer ook een portret van een Engelse lord van Van Dyck en een kolossaal doek dat Toonder een Rubens toeleek.

De vroegere opleiding tot connaisseur, waarin de student met zijn neus op de verf werd gedrukt en in staat werd geacht in één oogopslag een Rubens van 1610 te onderscheiden van een uit 1620, is door de evolutie van de natuurwetenschappelijke technieken achterhaald.

Er schijnt [...] zeer goede kunst te bestaan: voor een beetje Rembrandt of Rubens tel je gauw zes ton neer, sommige films brengen 20 miljoen op, en sinds hij Rooms is geworden wil iedereen de boeken van Reve hebben.