glansloos

Het glansloze haar kamt ze met haar vingers.

Met glansloze ogen stootte ik de schreeuw uit van de gepijnigde mens en stortte mij op een dikgewreven verflaag om daar, op de rand van de wereldondergang, met kinderlijke wijsvinger krullen te draaien en tierelantijnen te trekken.

Ik kon me niet voorstellen dat iemand gek zou kunnen zijn op mevrouw Leifbrand. Met haar donkerrood geverfde, glansloze haar, gelooide huid van het vele zonnebaden en hoogtezonnen, liploze, oranje geverfde mond en fonkelende ogen leek ze op een in eigentijdse kleding gestoken toverkol.

En als ze probeerde om zich in een van die vijf of zes bedden te zien liggen die daar met de voeteneinden tegen elkaar waren geplaatst als de stralen van een reusachtig gebrekkig en glansloos model van een ster in die Spartaanse ruimte, zag ze dan een gelukkige versie van zichzelf?

Ze behoorde tot het kleurloze soort vrouwen waarvan de Nijmeegse studentenwereld sinds jaren vergeven was: door droogshampoo glansloos geworden haar, ogen opzichtig onopgemaakt, het gelaat enigszins pafferig door een streng dieet van instant-kaasfondue, macaroni met 'prut' en chili con carne.

Alleen de naaldbomen hadden hun normale uiterlijk herkregen, van alle andere hing het gebladerte slap naar beneden. Wel niet wit meer; groen, maar van een andere soort, ziekelijk, uitgeput, glansloos groen.

De glansloze ramen die spinnen en stofwebben hadden dichtgeweven gaapten ons zwart aan.

Zijn haar, dik, blond, begon vrij dicht boven de ogen, werd in een grote golf naar achter gekamd, maar was zo glansloos dat het sterk aan een pruik deed denken.

Mijn potenties zijn te groot geworden voor mijn lichaam, mijn gezin, mijn huis en dit kleine landje. Mag ik deze krachten nog langer laten kooien en glansloos laten versmoren? Heb ik de oorlog overleefd om mij bij de post te laten begraven?

Waarom zei ik toen die krenkende woorden, dat het onzin was, bullshit, Schöngeisterei, dat ze dat best wist, zodat ze onder mijn ogen was gekrompen tot de glansloze tobber die ze niet wilde zijn.

Kunst, zo kakelde ik maar door, dient klaarblijkelijk haar herkomst te vinden in een of andere slecht geventileerde onderwereld waar een kil en glansloos, winters schijnsel hangt; - die wereld is bewoond door zwakkelingen, uitgestotenen, onaangepasten en nog andere zieke types, van wie er duizenden denken dat ze geroepenen zijn om de grote onsterfelijke dingen te maken, terwijl er hooguit twee, misschien drie, daartoe zijn uitverkoren, ja toch? - heb ik gelijk of niet?

Aantekening over het mannelijk orgasme [...]. Mijn lusten en gevoelens gaan helemaal op in dit zegevierende omhoogklimmen en glansloze neerstorten, waarachtig niet de slechtste manier om (zoals dat stoer heet) aan je trekken te komen en te ontsnappen aan een verschrikkelijke droefheid waaruit je bijna niet meer loskomt – ook de droefheid klimt en daalt en kan me zo niet te grazen nemen.