knul

De jonge knul in de stoel kon niet ouder zijn dan een jaar of twaalf, maar toch werd hij door de meeste aanwezigen zeer serieus genomen.

Hun doel was vooral: antieke tegels. Die brachten geld op. De jongens waren ellendig roekeloos. Een knul van twaalf had bij het loswrikken van tegels in een souterrain een muur over zich heen gekregen en was voor de rest van zijn leven kreupel.

Nu zijn de kinderen aan de beurt die niet in Zevenbergen wonen maar er wel naar school gaan. Dus vooral de leerlingen van het Markland College achter het gemeentehuis. Veel Britney Spears-meiden en Robbie Williams-binken. Een groep stoere knullen stapt fier op de balie af met een enthousiasme alsof ze een Red Bull wodka krijgen in plaats van een prik.

Toen hij als knul van negentien werd gevraagd om bij NAC te komen spelen, wilde het bestuur vooral weten of hij een goede opvoeding had genoten en beschaafde manieren had geleerd.

Twintig jaar geleden, maar Leo dacht er nog iedere dag aan. Knullen van zestien, zeventien jaar oud, slungelige gestalten met een vliesdun pubersnorretje op de bovenlip. Hij had op de grond gelegen voordat hij in de gaten had wat er aan de hand was.

'Je moet weten dat ik persoonlijk niets tegen jou heb,' begint Emma. 'Je bent vast een aardige knul.' Marco moet moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden. 'Maar zoals je inmiddels wel begrepen zult hebben, is onze Fleur ons erg dierbaar,' gaat Emma verder.

'Maar kijk dan toch!' 'Waar?' 'In die grote wagen.' 'Wat is daarmee?' 'Dat is Johan Cruijff.' De voetballer lachte breed en hij zwaaide terwijl de limousine afsloeg. Andreas bleef over zijn schouder naar rechts kijken. De limousine gleed naar de Damstraat, op de trottoirs gevolgd door hollende nieuwsgierigen. 'Leuke knul,' zei zijn moeder.

Sympathieke knul, de kersverse champ.

Hij was persoonlijk bevriend geweest met de Waalse professor die in Brussel de eerste sauna was begonnen en die nog door de rijkswacht en de staatsveiligheid was gepest en gebroodroofd en geruïneerd tot hij gecrepeerd was aan De Beproeving – zo noemde Dieudonné een dodelijke hartaanval. Nu was één op de tien snorren in De Corridor zelf een rijkswachter of een paracommando. Aardige knullen, daar niet van. Ze geneerden zich nergens voor, al stond je een uur te gluren terwijl ze elkaar afrukten onder de douche. Maar als Dieudonné een whisky te veel op had, kon hij ouderwets vals worden.

Even later nestelt de pianist zich ontspannen aan de lichtgrenen tafel van manager Han Vlieger. Een doodgewone, oer-Hollandse knul van 27 jaar, casual gekleed in t-shirt en spijkertenue.