melancholicus 1.0
Semagram (extra betekenisinformatie)
Een melancholicus…
is iemand
- [Onstoffelijke eigenschap algemeen] heeft een melancholieke inborst of een melancholische levensvisie
Algemene voorbeelden
De logica van de melancholicus is dat hij niets liever wil dan het onafgewerkte en onvervulde ervaren. Hij wentelt zich in zijn tekort, net om het steeds weer te kunnen beleven, en om zich precies in die herhaling van het onvolledige vorm te geven.
De inspanning van meditatie of gebed bestaat hieruit, dat men eerst zijn gedachten het zwijgen moet opleggen, om van binnen helemaal stil te worden [...]. Als melancholicus in de Waljammer had ik zoiets natuurlijk moeten doen, eerst even heel ernstig worden om daarna weer te kunnen lachen, maar de ellende van de melancholicus is nu juist, dat hij zich niet concentreren kan; hij kan zijn gedachten niet de baas, zodat ze maar blijven doordrammen, de wenteltrap af en de diepste kelders in waar het erg donker is.
Wat en hoe de troubadours in de Middeleeuwen zongen, is moeilijk te achterhalen. Aangenomen wordt dat zij de kastelen en steden afreisden met mythen en sagen waarin ze de liefde en de krijg in alle toonaarden bejubelden. Het waren poëtische zwervers en onverbetelijke melancholici.
Een goede zaak blijft wel meer onopgehelderd. Zo wordt aan de verbeelding van de lezer overgelaten of Arnoldus alleen maar een dromerige melancholicus is, of misschien ook wel een kille moordenaar, die al of niet in opdracht van een obscuur broederschap achtereenvolgens een verlopen acteur, een jonkheer en tenslotte de koning zelf om zeep brengt.
Op hem is van toepassing wat Patricia de Martelaere in Een verlangen naar ontroostbaarheid schrijft over de melancholicus: iemand die niet zonder zijn verdriet kan, die zijn verdriet desnoods creërt om zijn lijden te 'bewijzen'. Dit streven naar afwijzingen vind je in De bloemen van het kwaad te over.