rotogravure

In de eerste decennia van deze eeuw werd de rotogravure of rasterdiepdruk bruikbaar als industriële druktechniek en daarmee ook voor het massaal vervaardigen van postzegels. In de normale diepdruk, zoals die meestal voor postzegels wordt toegepast maar ook voor tijdschriften en dergelijke, variëren de rasterfijnheden van 40 tot 100 punten per cm.

Bij de diepdruk bevindt de drukinkt zich in de uitgediepte delen van de drukvorm, waar het door het papier uitgetrokken wordt. Diepdruk leent zich vooral voor het reproduceren van afbeeldingen. Voorbeelden van diepdruk zijn metaalgravures van koper of staal en ook etsen. Op de platen moet dan het positieve in plaats van het negatieve beeld afgedrukt worden. Later werd gedrukt met cilinders in plaats van platen die het proces de naam rotogravure gaven.

Wanneer het aantal gedrukte exemplaren meer dan 500 duizend stuks bedraagt, zijn er twee keuzes voor drukken: 'diepdruk', ook wel rotogravure genoemd, en 'heat web set offset', ook wel rotatieoffset genoemd.

Daarnaast kunnen foto's ook in emaille worden vereeuwigd; hier richten we ons vooral op toepassingen voor het etsen en gieten. Dit proces wordt al meer dan een eeuw door drukkers, oorspronkelijk ook veel door fotografen, voor reproductie van foto's toegepast, maar is door de rotogravure verdrongen.

De Panorama verscheen in 1913 als eerste Nederlands tijdschrift in de nieuwe techniek van de rotogravure of koperdiepdruk, een verdere ontwikkeling van de heliogravure, waarmee men kwalitatief hoogstaande reproducties kon maken.