scribent

Omdat het werk afkomstig lijkt van iemand die nog veel te leren had, oppert De Zutter het vermoeden dat het om een studieschrift gaat. Ondanks de fouten was de scribent fier op zijn werk.

Zo werd De Gil, geredigeerd door de dubieuze Willem W. Waterman, de aanleiding voor Metro. Oppervlakkig bekeken was het niet eens zo gek dat Vrij Nederland in zijn kritiek op Metro schreef dat het 'als twee druppels water' leek op De Gil. De hoofdredacteur en voornaamste scribent werd Jan Gerhard Toonder.

Publiceren helpt dus om opgemerkt te worden. Natuurlijk doet een eventuele journalistieke mediabekendheid dat ook - het wereldje van scribenten en literatoren is nu eenmaal klein.

Er zijn in de cultuurgeschiedenis van de mens [...] drie onderwerpen waar een zichzelf respecterend scribent nooit over schrijft. Het zijn drie onderwerpen met een hoog komkommergehalte. Het eerste onderwerp is het monster van Lochness en alles wat daarmee samenhangt [...]. Het tweede taboeonderwerp stelt de vraag: waar zijn ze gebleven [...]? Het derde onderwerp betreft alles wat met humor te maken heeft.