verte

Op de been geholpen, verpleegd, en tenslotte min of meer gerestaureerd door het komkommer-meisje, vertrekt hij naar andere verten.

Eigenlijk was zij bang voor de grote vrijheid, heel haar wezen haakte naar het tegendeel van de geroemde avontuurlijke verten.

Ademloos blijf ik over het in de zon trillende landschap naar de blauwe verte uitkijken.

Een uitzicht tot aan de blauwige verte waar wilgen staan en oneindige rijen populieren.

In de donkere verte luidden de ochtendklokken van de plaatselijke kerken.

Een spoor liep naar een volslagen donkere verte.

Ze zwegen weer een poosje en hoorden nog meer kleine geluidjes: beestjes die in en uit het water sprongen, zoemende geluiden, een krasgeluid uit de duistere verte.

Vanuit de duistere verten, kwam er een enorm visachtig monster op me af.

In de inktzwarte verte naderden de stralenbundels van zaklantaarns, flitsend tussen de boomstammen.

Ze staarde in een oneindige verte op zoek naar reeds lang verdampte namen.

De rails schitteren goudgeel in de zon en lopen kaarsrecht over de vlakte, tot in de grenzeloze verte.

De sterk mannelijke lucht van hun uniformen bracht een geur van eindeloze vertes mee en de reuk van hun laarzen wekte associaties met vreemde landschappen, open einders en heldhaftige avonturen.

De dood is een vrouw, wier lieftallige mezzosopraan, onderlijnd door klokjesgebimmel, hier klinkt, daar klinkt, fluweelderig mooi, over grote verten.

Daar begint één haan te kraaien en even later kraaien er tien, op tien verschillende plaatsen in het landschap dat de geluiden over grote verten draagt.

Allen staan opgesteld alsof ze poseren voor een groepsportret, maar de blikken van de poseurs drijven weg van de kijker naar een ijle verte.

Hij staarde in de lege verte en opeens doorgrondde hij zijn lot altijd te zullen veroveren en nooit iets te zullen winnen, omdat zijn verlangen alweer verder reikte.

Met zijn rug naar het kanaal nam hij hap na hap en even vergat hij zijn drijfnatte jas en de regen die het brood in zijn hand bevochtigde, terwijl hij over de weilanden uitkeek tot in de nevelige verten.

Je betaalt de prijs voor jaren vrijgezellenbestaan, denk ik, maar ik begrijp het niet, het denkvermogen is aangetast, ik ben de man niet meer die ik was. Nooit van één knaap houden, hoor ik het kollegehoofd zeggen. Nooit van één vrouw houden, zegt iemand uit de nevelige verte, het slaat heel gauw om in begeerte, de honger van bloed en geslacht is een harde honger, je mag tienmaal gezalfd en gewijd zijn, geen man is er tegen bestand.

In de wazige verten dobberden vogels op het blauw van het water en in het blauw van de lucht.

Ingespannen tuurden Caroline en Baan naar de wazige verte die werd versluierd door de regen en de hypnotiserende beweging van de ruitenwissers.

Toen pakte ze een velletje papier en maakte een lijstje [...]. Ze legde het op de keukentafel en zette er een kandelaar met een stompje waskaars op, zodat een nachtelijke wind het niet mee zou voeren naar onbekende verten.

Hij stak zijn door de zon gebruinde neus in het schuim van een Bitburger en dronk tot de dansmuziek van uit onbekende verten scheen te komen.

In een verre verte achter haar zag ze het huis en de poort en de waterput zo klein worden als een poppenhuis.

Haar hoofd zakte opzij; haar ogen gingen open; de pupillen staarden naar een verre verte die niemand aanging.

Ik sta op en loop naar het raam om naar buiten te kijken, waar in de vrij verre verte autootjes heen rijden en andere weer.

Op de meeste van zijn andere landschapstekeningen glijdt de blik in de eerste plaats naar steeds verdere verten.

Toen was opa Bas onontkoombaar daar, met een licht hortende motoriek, de blik op voor ons verborgen verten en een luie mond, die moeite leek te hebben de onverwachte uitspraken prijs te geven.

Er is enkel vooruit, al duizelt het ons voor onbekende diepten en verten, al gaapt de naaste toekomst als een afgrond in nevel gehuld.

Bij de olieverfschilderijen van Carin Bleeker vormen de ruimten en verten in het landschap de inspiratiebron.