warrelen

Ik stond bij het raam en keek naar de bladeren die in zijn tuin naar beneden warrelden.

Opeens wierp zijn vader beide armen omhoog in een wat overdreven wanhopig gebaar. Alsof alle paperassen op zijn bureau door elkaar moesten warrelen.

De chauffeur trekt de wagen als een arrenslee de bocht door en buiten [...] stuiven twee oudere dames op als kraaien, de veren warrelen van hun hoedjes.

Om de auto is neerslag die het midden houdt tussen regen en sneeuw, deze warrelt door het licht van mijn koplampen.

Om hun voeten warrelde afval – lege sigarettendoosjes, plastic zakken, reclamefolders.

Van over de akkers en de heide waait het zand de kamer binnen en warrelt Elize in haar ogen.

Mijn gedachten warrelen rond het boek, en het mysterieuze proces dat lezen heet.

Hij probeert de tijd over de taken en de jongens te verdelen maar de getallen warrelen door elkaar en hij denkt aan de zes (6!) maanden die hij in elk geval nog voor de boeg heeft.

Allerlei rationele en irrationele ideeën warrelden door mijn hoofd.

Op schemer-diepe grondkleuren vertoonden zij wonderlijke, met het spitse penseel in tintelklare verven aangebrachte belijningen, arabesken gelijk, die de fugitieve rhythmiek poogden vast te houden van wuivende bloemen en grassen, van neerstuivende, warrelende bladeren, de haastige schitter-siddering van broze sneeuwkristallen...

De symmetrie verdwijnt en de schilderijen zijn overladen met figuren in beweging; het geheel is een warrelende massa vormen en kleuren.

Hij pakte vissen uit de emmer en slingerde ze midden in een groot krokodillenkluwen, dat meteen veranderde in een warrelende, happende troep lijven.

In dat verhaal leef ik lang en gelukkig met een man naar wie ik lang gezocht heb. Een man met bruine, zachte ogen en haar dat warrelt als pluisjes in de wind.

De buikwand van de helikopter scheurde open en een ijskoude wind wervelde naar binnen. Nu werd ze het luchtruim ingezogen. Ze woog niets meer, warrelde als een sneeuwvlokje in de ijle lucht.