lurken

De twee jongens hadden rietjes in hun kogelflesjes gekregen. Nog lang nadat de flesjes leeg waren bleven ze uit alle macht aan het rietje lurken, wat een uitbundig gerochel gaf in het stille vertrek. 'Het is òp, Gijs, Doef! Je kan stoppen met zuigen!', zei het opzichtertje nijdig. 'De rest is glas!'

In een grote rotan stoel (nog uit Indië) zat de wiskundige, bedachtzaam lurkend aan zijn pijp, die zachtjes snurkte. De kop van de pijp rustte in de te grote witte hand.

Hij lurkte aan zijn zelfgerolde sigaretje, loerde naar de discolampen aan de hemel en droomde van, tja, van wat eigenlijk?

Het Vlaams Blok richt zijn pijlen vooral op de kaderwetten, die volgens hen dienen om het debat rond de transfers in de sociale zekerheid en splitsing ervan te verhinderen. "Ze geven aan Wallonië de zekerheid dat zij aan de uier van de Belgische melkkoe - door Vlaanderen gevoed - kan blijven lurken."

Ze hadden port uit 1857 zitten lurken, en moesten voor de rest van de middag genoegen nemen met een jonkie uit 1872.

Schor opende de deur en haalde zeven flesjes bier uit de gang, opende twee flesjes tussen de deur en schopte de kurken door de kamer. Loss dronk het lauwe bier, zonder animo overigens. Schor lag weer op het bed, tevreden lurkend aan een fles.

Thee, ze moest meer thee hebben. Warmte om de bevroren woorden om te smelten in volzinnen. Ze lurkte aan het kopje alsof haar leven ervan afhing.

Rafa [...] schroeft de dop van een halveliterfles Coca-Cola uit de nieuwe automaat. Hij lurkt gulzig aan de frisdrank – zijn strottenhoofd schiet op en neer – en zegt dat het de eerste echte Cola is die hij drinkt sedert hij vier jaar geleden door de rechter naar La Modelo werd verwezen.

Waarom vertelt hij me dat? omdat- ie weet dat iedereen weleens zoiets denkt, dus om me dit aan mijn verstand te brengen: dat er ook mensen zijn die zoiets denken en er consequenties aan verbinden, dus dat hij daarom, omdat hij flinker is dan een ander, in alle eenzaamheid op een omgevallen boomstam aan een pilsje zit te lurken.