mormel

Ik zag hem altijd met zijn vullisbakkenhondje door het park lopen, een volstrekt uniek mormel, dacht ik, totdat ik op een dag precies zo'n zelfde hondje achter het zijne aan zag lopen snuffelen – 'Max, je hebt er twee!' riep ik vrolijk, en hij, met rood hoofd: 'Ja, nee, die ene is meegelopen.'

Af en toe organizeerde ik loopwedstrijden waarin Diane het moest opnemen tegen alle boerenhonden uit onze buurt. De ronde, lompe, kromme mormels koersten zich de tong en het hart uit hun lijf, terwijl Diane moeiteloos voor hen uit zweefde.

En ik beken meteen dat ik mij van haar Parijse defilé niet zozeer de kleren dan wel haar hondjes herinner: twee mormels genre Black and White die heel wat applaus oogsten.

Logeerde een week, misschien iets langer, in de flat van zijn moeder, die nog altijd hier in de stad woonde. Nu was ze op reis en hij had op zich genomen om op haar siamezen te passen, zeldzaam ingebeelde krengen. Al eeuwen had die 'kattenmie' de deur niet uit gewild vanwege die mormels. En dan te bedenken dat ze vroeger allergisch was voor katten.

Hoe heette dat beest? Dat mormel in het park, als je ging wandelen – weet je nog hoe dat beest altijd op Yin afvloog, als hij haar zag? En hoe ze dan een poosje tegenover elkaar stonden te kwispelen en een beetje om elkaar heen draaiden en dat was het dan weer voor vandaag. Ze waren dol op elkaar – echt verliefd en dat beest was ook nog zo lelijk, met die versleten stoffige, grijze kaalgevreten vacht.

Maar hier woont een hondje dat ik bemin. Een dertienjarig, uit model geraakt mormel. Gladharig, zwart. Op de doorzakkende bank in de hoek springt ze naast me en wacht tot ik mijn wollen das over haar heen leg.

Als we visueel of met een hond zouden worden gevolgd, zouden ze vanzelf hier uit komen. Het mormel weet niet wat er precies aan de hand is en waar hij naar zoekt; voor hem is het een spelletje. Een hond kan een kledingstuk verwarren met de prooi en denken dat hij de klus geklaard heeft.

En dan legt hij het nog aan met Marleen Hendrickx. Uitgerekend Marleen Hendrickx. Zelden zo'n mormel ontmoet. Ik zou nog liever m'n tong in de kont van een tochtige eend steken dan in Marleen Hendrickx.

Ik was een mormel in goedkope kleren, op de groei gekocht, en ik werd gedoogd omdat ik me wist te gedragen, me zonder protest de lessen als dwangvoeding door de strot liet rammen en ze keurig weer ophoestte, maar in wezen vertrouwden ze me even weinig als ik hen, en er stonden geen milde schenkingen van mijn vader tegenover.

Voor de opening had meneer Mari - of was het de Brusselse Inno - ons bij de neus genomen. Er zouden topmodellen aanwezig zijn. Er liepen vier langbenige mormels in zijn kielzog en aanvankelijk negeerde hij de vraag om de modellen te prezenteren.

Het logge lijf van de dievenpakker, een gepensioneerde flik, staat als een monument in het deurgat. Spijkerhard kijkt hij de drinkende mannen aan [...]. Ontdaan kijkt Guignard naar de grond. En dat mormel van een dievenpakker zegt geen gebenedijd woord.

Hij had een gruwelijke daad verricht die hij nooit meer ongedaan zou kunnen maken en had daarmee de verpleegsters geschokt en ook het bezoek, dat hem tussen hun tranen door vervloekte omdat niet hij – dat mormel! – was gestorven in plaats van hun onschuldig kind.

En dan praten we nog niet over de druk op de leerkracht, die voor een klas onopgevoede drukke mormels staat en ieder kind individueel moet begeleiden. Misschien moeten we onze kinderen dus gewoon 's ouderwets leren rekening te houden met elkaar?

Elly wilde in eerste instantie wel kinderen, maar al snel zag zij ook wel in dat zo'n krijsende en boerende pop ook niets voor haar zou zijn. De gedachte alleen al om 4 keer per dag zo'n mormel te moeten halen en brengen naar zo'n creche of school en dan als een virus van ouders rond de school te moeten staan, maakte ons al onpasselijk.

Het alleenverzorgingsrecht van voorhoedevader Verbrugh resulteerde na twee dagen [...] in wonderschoon gezang [...] over de raadselen van het bestaan [...]. Verbrugh ervoer het oppassen van 't mormel meteen al als een symbiose. Mensen die hem opbelden tijdens zijn oppas stoorden hem in die symbiose, ze werkten 'direct dóór in de interactie tussen mij en dit kleine mensenkind.'

Hoe dan ook, die Audi A2 is zeker geen misse auto. Die valt me in werkelijkheid enorm mee. Als je 'm op foto's ziet denk je: wat is dat voor een mormel, en dan zie je 'm in het echt en is dat een positieve verrassing.

Op dit soort dagen was ze altijd blij dat ze haar eendje voor de deur had staan en niet, zoals haar vriendinnen, zich moest behelpen met een fiets. Ze had het mormel ooit bij een sloper gekocht en toen al had het er niet helemaal als een eendje uitgezien; vele onderdelen waren al eens vervangen door onderdelen uit andere merken auto's.