pro-Frans 1.0
Algemene voorbeelden
De Fransen en Frankrijk zijn ook haast vergroeid met het DNA van de Ivorianen, meent antropoloog Dakouri. "Houphouët-Boigny was ontzettend pro-Frans en pro-westers. Anders dan zijn tijdgenoten, zoals Kwame Nkrumah van Ghana en Mobutu Sese Seko van Congo, was hij na de dekolonisatie niet bezig met het idee van pan-Afrikanisme en anti-kolonialisme. Dat is compleet aan Ivoorkust voorbij gegaan."
Bovendien zou de keizer bij deze gelegenheid de paus kunnen voorstellen, dat hij zijn pro-Franse politiek zou ombuigen in een pro-Spaanse. Karel V was nl. voortdurend in conflict met Frankrijk.
In 1792 werd Washington opnieuw, unaniem, gekozen tot president. Een van de grootste problemen in het begin van zijn tweede termijn waren de spanningen tussen Groot-Brittannië en Frankrijk. Een gedeelte van het land was pro-Frans. Ze hadden tenslotte Franse steun gekregen tijdens hun onafhankelijkheidsoorlog. Maar Washingtons sympathie in deze dreigende oorlog ging meer uit naar de Britten dan naar de Fransen.