vlieden

Toen hij uit Córdoba vlood schreeuwden de overwinnaars hem van de stadsmuren toe dat hij zich moest troosten met het feit dat hij op een dag ook deze stad zou zijn vergeten.

De Bijbel belooft: Jac. 4:7 "biedt weerstand aan de duivel, en hij zal van u vlieden".

Magistraten en dokters hielden van een woordje Latijn omdat het hen een zekere superioriteit verleende, want geef toe, 'tempus fugit' klinkt toch beter dan 'de tijd vliedt'.

Later, toen hij in een bittere, treurige aanvechting van melancholie en verlangen, gezeten op de stoel tegenover het nog warme bed – haar afdruk nog zichtbaar in de lakens – zijn eigen lid ter hand nam, trippelde de basset naar binnen en staarde hem aan met eiwitrijke ogen [...] totdat alle lust hem uit de lendenen vlood.