belhamel

De vorige generaties waren overigens ook niet zonder zonde, volgens Ruys zelve: "Ware de ontknoping van de koningskwestie toevertrouwd gebleven aan de partijpolitieke hardschreeuwers en de belhamels van de parlementsfracties," zo schrijft hij, "de crisis zou vermoedelijk zijn uitgedraaid op het einde van de monarchie en de vernietiging van België."

Hij was de grootste belhamel van de klas met het onschuldigste paar kinderogen ter wereld. De rust en de vanzelfsprekendheid waarmee hij zijn wandaden bedreef gaven hem het soort natuurlijk overwicht in de klas dat Korver ten enen male miste.

Verliefde mensen bekeken de wereld met dezelfde ogen als jonge belhamels: ze hielden van onschuldige baldadigheden, het ontbrak hun aan verantwoordelijkheidsgevoel; de wereld was een feest en elke daad was een uitdaging, een duel met de werkelijkheid, maar nu was alles anders geworden, de geluiden, de kleuren, het licht, en de manier waarop je al deze wisselende signalen beantwoordde.

Je zal bijvoorbeeld een belhamel die net een vaderlijke klinker om zijn kop gekregen heeft omdat hij luid geboerd heeft aan tafel, niet kunnen wijsmaken dat aan de overschreden beleefdheidsregel geen "sanctie" kleeft.

Afgezien van de torenhoge boetes voor de ouders, zijn de spelletjes voor de belhamels zelf niet zonder gevaar. Zo wordt een moer op het spoor door de treinwielen weggekatapulteerd. Als het kind dat in de berm zit te kijken naar het effect van zijn kwajongensstreek die tegen het hoofd krijgt, is de klap fataal.