bigorexia

Groter dan de peer pressure is [...] de druk die jongens zichzelf opleggen. En dat kan heel ver gaan, zegt Nicole Bonello van Splash: 'Sommige jongens komen hier vijf keer per week. Ze zijn onnatuurlijk breed, maar het lijkt wel alsof ze dat niet zien.' Ze trainen maar door, blijven maar groeien. 'Eigenlijk een soort omgekeerde anorexia.' Bigorexia heet dat fenomeen in Amerika. 'Hier noemen we het ook wel body dismorfic disorder', zegt Feijen. Het is een psychische aandoening, waarbij jongens hun eigen lichaam niet langer objectief kunnen bekijken. Hoe gespierd ze ook zijn, in de spiegel zien ze een mager jongetje. Hoeveel bigorexiapatiënten er in Nederland rondlopen, is niet bekend. Maar dat de meeste van hen doping gebruiken, staat vast. 'Anabolen lijken de oplossing, maar werken uiteindelijk averechts', zegt Feijen. Vanwege hormoonschommelingen krijgen gebruikers na iedere kuur last van manisch depressieve perioden. Daardoor raakt het zelfbeeld nog meer verstoord.

Jongens raken steeds verder achterop. In een hele reeks van cijfers toont Warren Farrell dat aan in The Boy Crisis. Jongens doen het minder goed op school dan meisjes. Hun IQ daalt, net als hun aantal zaadcellen. Ze hebben meer psychische en fysieke problemen, zoals adhd en autisme, maar ook nieuwe aandoeningen zoals bigorexia, een variant van anorexia.

Misschien lijdt deze jongen wel aan body dysmorphic disorder (BDD) of lichaamsbeeldstoornis. Mensen die een normaal lichaam hebben, maar het gevoel hebben een Frankenstein te zijn. Van Moffaert beschrijft het als een stoornis in het brein, waardoor er een kloof is tussen wat je ziet en de interne lichamelijke identiteit. The Adonis Complex bulkt van de verhalen van gespierde mannen die niet naar buiten durven omdat ze zich te mager vinden. "Bigorexia nervosa", noemen de auteurs het.